Hier vind je de gangbare informatie over de Vervallen Wereld, waar Terra X zich afspeelt.
De wereld is niet altijd zo geweest. De oude wereld is vergaan door wat wij nu kennen als Teoc. Wat dit exact was weet eigenlijk niemand, maar er gaan een boel verschillende verhalen rond. Het enige dat zeker is, is dat het de gehele wereld in verval bracht. Voor Teoc was de wereld in de handen van de Anciens. Wie (of wat) ze waren, valt enkel nog over te speculeren. De een meent dat de Anciens een zeer hoog ontwikkeld ras van goddelijke wezens waren, de ander verteld dat zij reuzen uit de wereld zelf zouden zijn. De Enfant Lumières beweren dat de Anciens zeer verlichte mensen waren die het bijzijn van de Lichtheer genoten, terwijl sommige van het Derde volk roepen dat zíj de Anciens waren in hun hoogtijdagen.
Waar iedereen het wél over eens is, is dat de Anciens de wereld van voor Teoc beheersten. Zij zouden gigantische steden hebben gemaakt, met bouwwerken tot in de wolken. Als je de verhalen gelooft, dan zouden de Anciens bijna alles hebben gekund: Steen in vloeibare vorm bewerken, van de ene hoek van de wereld naar de andere vliegen in een oogwenk, leven creëren en eindigen naar believen, hun lichamen vervormen en zelfs, volgens de wildste verhalen, tussen de sterren wonen.
De Vervallen Wereld is de nalatenschap van de Anciens. Haar bewoners van nu, eeuwen na Teoc, weten van het bestaan van de Anciens af door middel van overleveringen, legendes en onderzoek, maar tasten veelal in het duister over de details. Geregeld vindt iemand een voorwerp of ruïne van de Anciens, wat in dit deel van de wereld ook wel wordt aangeduid als Artefacten. Vaak is het schroot, maar soms heeft het de tand des tijds overleefd en kan men uit deze, extreem waardevolle, Artefacten proberen de geheimen van de wereld voor Teoc te ontwaren of ze gebruiken voor eigen gewin.
Meer info volgt!
Van de steden, dorpen, nederzettingen en infrastructuur van de Anciens is amper nog iets over. Intacte gebouwen, wegen of industrie komen amper voor. De zwaar vervallen ruïnes daarvan nog wel; dit zijn dan vaak niet meer dan brokstukken en compleet doorgeroeste stukken metaal, overgroeid door planten en teruggenomen door de natuur. Dit soort plekken zijn niet heel zeldzaam in de Vervallen Wereld.
Her en der vind je in het landschap van de Vervallen Wereld nog overwoekerde, gebarsten stroken wegdek, variërend van enkele tientallen meters tot een paar kilometer lang. Aan de kust liggen nog doorgeroeste restanten van havenbouw en waar vroeger industriegebieden lagen, zijn de betonnen fundaties en in elkaar gezakte roestige wanden nog te vinden onder een laag puin en begroeiing.
Waar voorheen de Anciens hun gigantische steden hadden staan, is nog wel meer over van hun nalatenschap. Maar ook hier zijn geen intacte, herkenbare gebouwen of goed bruikbare infrastructuur meer over. De inwoners van de Vervallen Wereld bouwen vaak hun eigen samenlevingen en woningen tussen halve muren, in de restanten van een omgevallen toren of in een een zwaar gestutte hal.
Heel zeldzaam zijn plekken waar Teoc en de eeuwen van verval minder hard hebben kunnen huishouden. Dit zijn vaak ondergrondse complexen of zeer duurzame (militaire) bouwwerken in afgelegen gebieden. Vaak zijn deze in de eeuwen na Teoc al wel volledig ontdaan van waardevolle artefacten, maar de constructies zelf zijn nog wel intact. Deze locaties kunnen een bron van gigantische macht en rijkdom zijn en vaak is het ook hier dat Mineurs koninkrijken worden gesticht.
Het mysterieuze Teoc heeft de wereld onherroepelijk veranderd en getekend. Verspreid over de Vervallen Wereld is dit ook nu, honderden jaren later, soms nog maar al te zichtbaar. Grote gebieden zijn nog steeds een kale, verkoolde woestenij en kraters bedekken het landschap. Maar ook rivieren die het jaar door walgelijk stinkend, zwart water aanvoeren of grote velden bezaaid met gebeentes vlak onder de grond, waar de Anciens schijnbaar gigantische veldslagen hebben gevoerd. Het meest herkenbare en bekende overblijfsel van Teoc is natuurlijk het GIF, dat in verschillende vormen reusachtige gebieden van de Vervallen Wereld bedekt.
In het westen van het continent is de zogenaamde Gildecultuur dominant. Dit is de veelgebruikte term die men heeft gegeven aan de vorm van samenleving waarin de verschillende grote en kleine Gildes de dienst uitmaken en waar bijna iedereen zich bij een Gilde heeft aangesloten. De Gildes zelf zijn groeperingen die het monopolie bezitten van een onmisbaar iets: voedsel verbouwen, genezing, ambachten en meer. De Gildecultuur houdt zichzelf in stand met het systeem van Bestaansrecht, Bestaanschennis en Rechtdoening. Het is ronduit verboden om handelingen of kennis van een ander Gilde te gebruiken. Diit wordt door de hele samenleving gecontroleerd en ook bestraft, vaak met verbanning of de dood tot gevolg. De meeste nederzettingen in dit deel van de Vervallen Wereld, van de kleinste gehuchten tot de grotere steden, bestaan ook voornamelijk uit verschillende afdelingen van de Gildes.
Natuurlijk zijn er ook zij die, vrijwillig of niet, Gildeloos zijn. Het komt slechts zeer zelden voor dat dit grotere groeperingen zijn; de noodzaak van de Gildes om te overleven is dusdanig groot dat het zonder hen haast niet te doen is. Gildeloos zijn betekent ook heel snel het moeten plegen van Bestaanschennis om te overleven, dus deze individuen en groepen zijn altijd op de rand van de samenleving en worden vaak gewantrouwd of simpelweg geweerd uit nederzettingen.
Voor meer informatie over de Gildecultuur en de Gildes, kijk bij Gildes en Groeperingen.
Verspreid door de Vervallen Wereld bestaan vele nederzettingen. Deze zijn vaak klein en tellen niet meer dan 100 tot 150 inwoners. Een grote hoeveelheid is zelfs nóg kleiner; de bewoonbare delen van de wereld zijn doorspekt met kleine gemeenschappen met een handvol inwoners.
In de meeste gemeenschappen zijn echte huizen een zeldzaam gezicht. Veelal leeft men in plaggenhutten, tenten of geïmproviseerde onderkomens gebouwd van wat de omgeving daar te bieden heeft. In wat stabielere gebieden of op plaatsen waar meer materialen voor handen liggen, zijn stevige houten of stenen woningen te vinden.
Bij permanente nederzettingen worden vaak fortificaties opgebouwd. Meestal zijn dit verhoogde bouwwerken uit hout en incidenteel steen, omheind met een palissade. In berggebieden of in de nabijheid van geruïneerde Anciens bouwwerken komen forten en muren van gestapelde brokken oud steenwerk wel eens voor.
Hoewel het er niet veel zijn, komen er in de Vervallen Wereld ook steden voor. Deze variëren sterk in inwonersaantallen. Noemenswaardig zijn vooral de echte grote steden, gebouwd in, op of nabij ruïnes van steden van Anciens, met soms wel duizenden inwoners. Steden van deze omvang zijn zeldzaam. De woningen hier zijn gebouwd met materialen die uit de ruïnes gesloopt zijn, of de ruïnes zelf worden als basis gebruikt.
Omdat de meeste steden zijn ontstaan in de ruïnes van de Anciens, zijn daar ook nog relatief veel Artefacten van de Anciens aanwezig. Zelfs nog werkend. De meeste steden hebben bijvoorbeeld nog functionerende verlichting, watersystemen of heuse werktuigen. Zulke voorwerpen zijn voor de steden grote bronnen van macht, maar ook een constante strijd om ze werkende te houden.
Het leven in de steden, of ze nou groot of kleiner zijn, is zwaar en vaak ellendig. Het is een constante strijd om te overleven, want zoveel volkeren op een plaats brengt nog meer voedselschaarste, tekort aan grondstoffen en spanningen dan normaal al aanwezig in de Vervallen Wereld. Echter bieden steden een redelijk goede bescherming tegen bedreigingen van buitenaf en veel handel en kennis.
Waarschijnlijk wel de meest gevaarlijke nalatenschap van Teoc is het GIF. Het GIF is als de ziekte van de Vervallen Wereld en grote gebieden zijn er mee besmet. Het komt in veel verschillende vormen voor. Soms is het een onzichtbare damp terwijl andere vormen duidelijk te zien zijn als een dichte wolk, een donkere slijmachtige substantie of haast gloeiend gesteente.
De gevolgen van GIF op de omgeving zijn bijna altijd direct zichtbaar. De ene keer als smerige, stinkende moerassen, de andere keer in droge, desolate niemandslanden waar niets leeft of groeit of het is net als een meer van walgelijk zwart, borrelend water. Er is zelfs over GIF gebieden die rechtstreeks tegen de natuur in te lijken gaan gesproken. Een vlakte met een zee van glas of een pikzwart bos waar dode, verbrande bomen brandend hars bloeden.
Blootstelling aan het GIF heeft uiteenlopende gevolgen, maar ze zijn altijd drastisch. Voor een enkeling is het een snel doodvonnis. Voor de meesten is het het begin van een afschuwelijke lijdensweg die na ziekte en aftakeling in de dood eindigt.
Besmetting met het GIF kan overleefd worden als er snel gehandeld wordt en de besmetting niet te heftig is. De zeldzame kennis die hiervoor nodig is, is een van de grote schatten van het Gilde Medecin. Maar ook zij kunnen niets doen als iemand zwaar is getroffen en de symptomen als haaruitval, blindheid of in het ergste geval misvorming, zich eenmaal laten zien. Deze symptomen zullen hen de rest van het leven teisteren.
Los van ziekte en de dood heeft het GIF nog een ander gevolg. Bij genoeg blootstelling kunnen er kleine, altijd dodelijke misvormingen ontstaan die ook op volgende generaties doorgegeven kunnen worden. Hier ontstaan uiteindelijk de Malformés uit, walgelijke wezens die bedekt zijn door builen, zweren en vergroeiingen. Men spreekt zelfs over mismaakten die dusdanig misvormd zijn, dat het haast monsters zijn.
Meer weten over de bewoners van het GIF? Kijk dan bij de Malformés.
Er wordt beweerd dat voor Teoc was de wereld rijk aan grondstoffen en was de bodem nog vruchtbaar. Of dat echt zo was zal waarschijnlijk een mysterie blijven, maar nu is het in ieder geval niet meer zo. Tegenwoordig is de wereld haast van alle kostbare delfstoffen ontdaan en maakt ze hierdoor zeldzame vondsten. Grondstoffen als hout, klei en plantaardige stoffen zijn, afhankelijk van de ligging, minder zeldzaam en vormen dus vaak de belangrijkste materialen.
Dit maakt dat duurzame gebruiksvoorwerpen niet voor handen liggen. Metalen voorwerpen, zij het wapentuig of gereedschap, zijn kostbaar en worden vaak keer op keer omgesmeed en hergebruikt. Ook dierlijke producten zoals huiden, leer en voedsel, zijn schaars. Dit komt niet alleen omdat de leefomstandigheden ook voor dieren heel hard zijn, maar ook omdat er veel dieren door het GIF zijn aangetast. Hun huid en vlees wordt, om ziekte te vermijden, niet gebruikt.
Ondanks dat de Vervallen Wereld in de overblijfselen van de hoog ontwikkelde Anciens bestaat, is technologische kennis en ontwikkeling zeer beperkt. Gevonden Artefacten worden na lang onderzoek en veel geluk begrepen, maar kunnen zeker niet nagemaakt of verder ontwikkeld worden. Nog vaker zelfs verdwijnt het Artefact en de bijbehorende kennis, wanneer ook de nederzetting vervalt. En omdat kennis een vorm van macht is, zeker over Artefacten, wordt dit ook niet zomaar met anderen gedeeld. Zo ontstaan er grote verschillen tussen nederzettingen. De kennis in de wereld stagneert als het ware.
Het is een streven van velen om de verloren kennis van de Anciens te (her)ontdekken. Niet voor een goed doel, maar voor eigen gewin. Dit is vooral het werk van het Gilde Mineur. Zij vinden naast hun eeuwige zoektocht naar erts en grondstoffen in hun mijnen, opgravingen en expedities ook overblijfselen van de Anciens. Het vaakst zijn dit niet te herkennen stukken roestig metaal die dan omgesmeed worden, maar zo af en toe duikt er iets op dat nog niet vergaan is. Uit deze Artefacten halen zij ontzettend veel inkomsten, maar geregeld houden zij ze ook voor zichzelf als bron van invloed en macht.
Naast de tastbare, logische wereld, bestaat er in de Vervallen Wereld ook iets dat vaak niet tastbaar en onlogisch is: de Bovennatuur.
Bovennatuur is in verschillende vormen aanwezig in de Vervallen Wereld. Van intens machtige vormen van Anciens Kunsten tot meer eenvoudige vormen van bijvoorbeeld kruidenmengers of zieners. De meest voorkomende vorm van bovennatuur kent men als Woordmacht. Dit is een kunst die met de stem, of eigenlijk woorden, de geest of het lichaam van iemand anders kan beïnvloeden. Naar de werking en oorsprong van Woordmacht is veel onderzoek gedaan en er zijn verschillende theorieën over in de omloop.
Over de Hoge Kunsten van de Anciens is weinig bekend, behalve dat het een essentieel deel van hun leven was en hen in staat stelde tot wonderbaarlijke dingen. Velen kennen wel de termen die er voor gebruikt worden. Terremol en Terresang, Feu Celesté, Ondormante. Over het wát verschillen de meningen, maar dat deze mysterieuze kunsten een persoon oppermachtig kunnen maken, dat staat vast.
Een uitgebreidere beschrijving van de Bovennatuur en Uit Spel richtlijnen voor het spelen hiermee, vindt je hier (info volgt!).
Normen en waarden
De hardheid van het alledaagse bestaan zorgt voor geheel eigen normen en waarden. Leidend hierin zijn de Gildecultuur en het zogenaamde Sterkrecht; iemand met genoeg invloed of macht kan eigenlijk met alles wegkomen. Vanuit de Gildes vormen saamhorigheid (en wantrouwen naar anderen) en geheimhouding grote pijlers van de cultuur.
Dingen zoals rechtspraak, democratie of overleg zijn zeldzaam in de Vervallen Wereld. Hier komt steeds het Sterkrecht naar boven; de machtigste kan eenzijdig alles bepalen. In een koninkrijk van het Gilde d’Agricoles, bijvoorbeeld, heeft de heerser als bron van al het voedsel overduidelijk het Sterkrecht. Het is volledig aan hem of haar om iemand het eten te ontzeggen en de koers van de samenleving te bepalen.
Redelijk algemeen kan gesteld worden dat zwakte geen plaats heeft in de samenleving en dat het verkrijgen van het Sterkrecht de grootste drijfveer is voor velen. Mensen die niets kunnen bijdragen, door bijvoorbeeld ziekte of verwondingen, zijn dan slechts een mond om te voeden en kunnen snel verstoten worden. Hieruit blijkt ook dat de samenleving erg gehard is: conflict en geweld zijn alledaags en daar wordt niet snel van opgekeken. Nodeloos iemand toetakelen of een leven nemen blijft een heftig gegeven, maar er zijn genoeg redenen waarom iemand het zou ‘verdienen’.
Er wordt tevens niet raar opgekeken van slavernij. Sterker nog, het wordt vaak als zowel jaloersmakend als beangstigend gezien als iemand genoeg voedsel heeft om ook slaven te kunnen voeden. Het is ook niet ongehoord dat iemand vrijwillig de slavernij in gaat, om op die manier maar aan eten te komen. Het stelen van voedsel wordt namelijk net zo zwaar, of zelfs zwaarder bestraft dan moord.
De Vervallen Wereld wordt door diverse Volkeren bewoond. De term Volk wordt breed gebruikt om de verschillende ‘rassen’ van de wereld aan te duiden. Algemeen wordt gezegd dat er drie Volken zijn. Deze verschillen onderling niet ontzettend veel van elkaar, maar hebben wel specifieke kenmerken en een eigen oorsprong. Vanwege de verspreidheid van de Volkeren is er ook geen sprake van een overkoepelende cultuur voor een bepaald ‘ras’.
De meest bekende rassen zijn de volgende:
De mens is verreweg in de meerderheid in de Vervallen Wereld. Deze kennen wij natuurlijk als de mensen die nu op onze wereld leven; in alle vormen en kleuren. Wel is de mensheid meer aangetast door de Vervallen Wereld, en komen kleine vergroeiingen of vervormingen geregeld voor. Dingen zoals samengegroeide tenen, een vinger te veel of te weinig of een uitgezakt oog komen veel vaker voor dan nu.
Het Tweede Volk is qua uiterlijk niet zo heel verschillend van de mensen. Vaak hebben zij een of twee spitse, puntige oren. Over het algemeen zijn zij wat langer en tenger van bouw. Sommigen zijn zelfs zo slank en uitgerekt, dat zij er haast ziekelijk uitzien. Er gaan geruchten dat het Tweede Volk ook een langere levensduur heeft en zij lijken iets trager op te groeien, maar de meesten sterven alsnog op ‘normale’ leeftijden aan de gevaren van de wereld. Als laatste zijn er ook sommigen die geen lichaamshaar hebben, of zelfs compleet geen haargroei.
Dit volk oogt als de mensen, maar heeft vaak een meer stokkige bouw. In sommige gevallen uit deze bouw zich in grovere botten, maar met een beperkte motoriek. Meestal hebben zij ook meer en dikkere beharing. Vaak beperkt dit zich tot het gezicht, maar dit kan ook op de rest van het lichaam plaatsvinden. Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen.
Alles wat buiten de gangbare eerste drie Volkeren valt, wordt als het Vierde Volk gezien. Dit zijn in de praktijk voornamelijk Malformés; door het GIF mismaakt en gemuteerd. Echter zijn er ook erg zeldzame, kleine gemeenschappen van unieke wezens die niet mismaakt of afstotelijk genoeg zijn om als Malformés aangezien te worden.
Veel wezens hebben verhalen en ideeën over waar zij vandaan komen, hoe hun volk is ontstaan. Deze verhalen verschillen veel tussen gebieden, vooral in de details. Overkoepelend erkend men dat het Eerste Volk, de mens, als eerste de wereld bewoonde. Dat het Tweede Volk zijn oorsprong in het noorden vindt en dat het Derde Volk ergens uit het oosten komt.
Er heerst voedselschaarste. De grond is uitgeput en bijna nergens wil nog iets groeien. Alleen de Agricoles kennen enkele manieren (of hebben kennis en kostbare Artefacten van de Anciens) om de schrale grond weer zodanig te bewerken dat er voedzame gewassen willen groeien.
Door het eeuwige tekort aan voedsel, is het produceren en verhandelen hiervan ook de kern van veel samenlevingen en handelsvormen. Een nederzetting kan eventueel zonder Medecin of Mineur, maar nooit zonder voedsel of de middelen om dit aan te schaffen.
In deze zin zit het grootste gevaar van de Vervallen Wereld ook bij voedsel. Het is niet ongehoord dat na één mislukte oogst een samenleving uit elkaar valt of een nieuwe bende Cannibales ontstaat.
Het voedseltekort is een belangrijk spelelement op het evenement Terra X. Hoe dit precies zit, en hoe het regeltechnisch werkt, lees je in het regelsysteem.
Voor Teoc spraken de Anciens, in ieder geval in dit deel van de wereld, allemaal dezelfde taal. Die taal, of een verbasterde nakomeling daarvan, wordt nu door het overgrote deel van de bevolking van het Continent gesproken en wordt op het evenement uitgebeeld door het Nederlands (of Engels in het geval van internationale deelnemers), gekleurd met Franse termen. Dit omdat het spelgebied in hedendaags Frankrijk ligt en ook de gemeenschappelijke taal der Anciens in deze regio daardoor gekleurd werd.
De geschreven taal is erg onderhevig aan de staat van de wereld. Lezen en schrijven worden vaak niet als belangrijk beschouwd voor het gros van de Volkeren, dus de meesten kunnen het niet eens. Als men al kan lezen en schrijven, zal het snel opvallen dat de spelling van woorden en namen niet altijd consistent hetzelfde is.
Ondanks dat er een redelijk uniforme taal is, zijn er verschillende schriften in de omloop. Sommigen pas na Teoc ontstaan en anderen, zegt men, overblijfselen van de Anciens.
Ook is taal vaak vervallen en verbasterd. Zo zijn er woorden van lang geleden verdraaid naar een schaduw van hun oude vorm, maar zijn er ook woorden samengevoegd tot nieuwe termen. Zo zijn er het Vermank (Een combinatie van ‘verminking’ en ‘mank’) en de Verbanmis (‘Verbanning’ en een verwijzing naar de lepra mis); typische taal-kinderen van het Verval. Deze termen zijn in vele streken bekend en onderdeel van de Gildecultuur. Maar vele nederzettingen en volkeren kennen ook eigen termen. Wij moedigen spelers dan ook aan om dit te verwerken in de uitwerking van hun personages.
Als laatste hebben 'grote' woorden in de Vervallen Wereld relatief 'kleine' betekenissen. Zo kan een nederzetting van 40 wezens met drie akkers al een koninkrijk genoemd worden, als er maar iemand met de titel van koning heerst. Dit is bijvoorbeeld het geval bij afdelingen van het Agricole en Mineur Gilde. Ook het woord leger betekent vaker 50 dan 100 Combatants, als het ware. Dat betekent echter niet dat men niet onder de indruk is van deze woorden. Een koninkrijk betekent namelijk wel een zekere mate van voedsel of inkomen en een leger van 50 man is in deze wereld al een flinke troepenmacht.
Naamgeving in de Vervallen Wereld, zowel voor personen, nederzetting als locaties, varieert erg van groep tot groep. Er zijn groeperingen die vaak uitgebreide (Franse) namen gebruiken zoals de Enfants Lumieres, sommige Raconteurs of invloedrijke machthebbers. Deze namen klinken indrukwekkend. En dat is dan ook precies hun bedoeling. Denk hier aan namen als Guillaime fils de Artaud of Thiephaine Lia de Coronne.
Andere groeperingen, zoals het Gilde d'Agricole, houdt het bij namen het liefst kort en simpel. Ouders vernoemen hun kinderen naar dingen die zij kennen, zoals Bast, Beuk en Hark. Ook zijn er wel namen die geen betekenis lijken te hebben, maar gewoon goed klinken. Echte 'vervallen' namen zijn bijvoorbeeld Rieker, Mannet, Lanke en Loeg. Ook zijn namen uit de tijd van de Anciens in verbasterde vorm nog altijd in gebruik in dit deel van het Continent en kent haast elke nederzetting wel een Jean, Richaut of Meline.
Plaatsnamen volgen hebben vaak een van twee mogelijke oorsprongen: de naam is een verbasterd overblijfsel van de naam die de Anciens het ooit gegeven hebben (steden zoals Sayyeh of Zurekh) of zijn vernoemd naar een duidelijk kenmerk van de nederzetting (zoals Halfmuur, Verakker of Petit Rue).
Handel in de Vervallen Wereld komt eigenlijk in drie vormen: met de Gildemunten van Gilde Mercantile, ruilhandel of dienstverlening. Rijkdom zoals wij het nu kennen komt weinig voor; wanneer het een keuze is tussen een lege maag of een lege beurs, kiezen de meesten voor het tweede. Dit wil niet zeggen dat het behalen van winst onmogelijk is; het Gilde Mercantile bewijst het tegendeel. Maar van sparen is weinig sprake en Gildemunten blijven nooit lang in dezelfde hand. Al helemaal uitzonderlijk is het bezitten van een eigen stuk land waar voedsel op kan worden verbouwd, een waar teken van rijkdom in de Vervallen Wereld. Het zijn vrijwel enkel de Rijken van het Gilde Agricole die beweren deze stukken grond te bezitten. Überhaupt het bezitten van een stuk grond, vruchtbaar of niet, is discutabel in de Vervallen Wereld. Een stuk land is van jou, zolang je het kan houden. Er zijn geen regels voor ‘bezit’. Ook hier geldt het Sterkrecht.
Het begrip ‘rijkdom’ heeft in de Vervallen Wereld ook een heel andere betekenis: een kist vol Gildemunten is voor velen minder waard dan een kist vol voedsel. De munten die het Gilde Mercantil slaat worden nagenoeg overal geaccepteerd, zij het onder dwang van het Gilde Mercantile zelf. Ruilhandel komt nog wel voor, maar is al lang niet meer de norm. Incidentele dorpen of volkeren die een eigen muntsoort hebben komen er vaak snel achter hoe ongewenst het Gilde Mercantil dit vindt. En om het Gilde systeem in stand te houden, worden zij hier door de andere Gildes dan ook in ondersteund.
Heel erg oud wordt niemand in de Vervallen Wereld. In veel gebieden zijn de eerste levensjaren overleven al een grote uitdaging. Dit is niet alleen door gebrek aan voeding, maar ook door gebrek aan kennis en de juiste verzorging en een overvloed aan ziektes, infecties en harde leefomstandigheden. Hoe ouder iemand is, hoe indrukwekkender. In sommige gebieden worden leeftijden tussen de 20 en 30 als het hoogtepunt van je leven gezien, in andere gebieden is dat misschien tussen de 30 en 40.
Men zegt dat het Tweede Volk veel ouder kunnen worden dan de andere Volkeren. Hoe oud dat precies is weet echter helemaal niemand. Het wil namelijk zo zijn dat zij in exact dezelfde wereld leven als de rest en dus ook net zo ondergeschikt zijn aan de hardheid daarvan. Iemand van het Tweede Volk van 70 is dus net zo indrukwekkend als een mens van 70. Eigenlijk kan men stellen dat vrijwel niemand in deze wereld aan ouderdom sterft, want het is en blijft een wereld die weinig geeft en veel neemt.
Om een globaal beeld te geven van de wereld van Terra X hebben we bij de vier windstreken een aantal kenmerkende factoren genoteerd. Hoe verder je die kant op trekt hoe extremer deze factoren worden. De beschrijving slaat vooral op Yerap, het werelddeel waar wij spelen. Informatie over de rest van de wereld bezit men amper. Wel is het mogelijk om in het spel (mythische) kennis over de rest van de Vervallen Wereld te vinden. Het is niet toegestaan voor spelers zonder toestemming een personage van buiten dit werelddeel te spelen.
Ter referentie: het gebied waar Terra X zich afspeelt ligt ergens in het oosten van hedendaags Frankrijk.
Noord: Wie vanaf Nain Doré richting het noorden gaat en het relatief vruchtbare koninkrijk d’Enumatil achter zich laat en de woestenij eromheen doorkruist, vindt na enkele dagen weer een bosrijk gebied. Voor vele dagreizen lang bestaat het landschap afwisselend uit uitgestrekte bossen en vlaktes met hier en daar een kleine nederzetting. Een aantal dagreizen verder wordt de begroeiing minder en valt er relatief veel regen. Men spreekt over het noord-oosten van een landschap vol walmen, zwarte rook en mist. Hier heerst de Groene Dood en bevindt zich een rijk dat geregeerd wordt door wezens bestand tegen de meest giftige dampen. Enkel de dwazen trekken deze landen in, en enkel de krankzinnigen en verminkten keren weer terug. Des te noordelijker men komt, des te natter het gebied wordt, totdat men een uitgestrekt moerasgebied bereikt dat tot aan de kust reikt. De zee in het noorden is doorspekt met eilanden van wisselende omvang totdat men weer vasteland bereikt. Het land daar is koud en kaal, met amper begroeiing op de vele bergtoppen en men kent daar de Gildecultuur niet.
Oost: Men zegt dat richting het oosten de grootste angsten waarheid worden. Eerst, voorbij het koninkrijk d’Enumatil, moet men over de Roestbergen. Dit relatief kleine berggebied is nagenoeg verlaten. Daar voorbij vindt men eerst weer een relatief bosrijk gebied, maar na enkele dagreizen bereikt men een gigantisch uitgestrekt gebied dat amper vruchtbaar is en waar haast geen begroeiing is. Daar, tussen de dode bergen en heuvels, huizen vele bendes Cannibales. Normale nederzettingen zijn er zeldzaam en des te oostelijker men komt, des te minder er overblijft van de structuur van de Gildesamenleving in het westen. Na enkele weken door het uitgeputte land te trekken, komt men bij de zogenaamde Oosterlijke Muur van GIF, een dodelijk GIF gebied dat Yerap van noord tot zuid doorklieft. Wat hier voorbij ligt, in de oosterse uithoek van Yerap, is bijna volledig onbekend. Men zegt dat er in het uiterste oosten steden zijn met tien-, soms wel honderdduizenden inwoners, zoals het mythische Senobi waar volgens velen het dwergenvolk vandaan komt. Maar dat kunnen legenden zijn; wie zou ze kunnen controleren? Wie zou de reis door het GIF overleven?
Zuid: Ten zuiden van Nain Doré bereikt men al snel de barre woestenij, doorsneden door enkele smalle maar redelijk vruchtbare rivierdalen. Dit strekt ver naar het zuiden, totdat het overgaat in een grote bergketen die verschillende namen kent. Achter deze bergketen bevinden zich relatief veel steden, waaronder de bekende havenstad Sayyeh. Ten zuidoosten ligt het figuurlijke hart van de religie van de Lichtheer, de grote stad Coronne. Nog zuidelijker bereikt men een zeer woeste zee, geteisterd door vijandige zeevaarders en, volgens de geruchten, gevaarlijke zeemonsters. Of er iets aan de andere kant van de zee is, weet niemand zeker.
West: Ten westen van Nain Doré ligt nog een groot stuk land dat uiteindelijk bij de Oceaan uitkomt. In dit gebied is de Gildecultuur dominant en is het, voor zover mogelijk in de Vervallen Wereld, redelijk veilig. Dorre woestenij wordt geregeld afgewisseld door bosgebied en groene vlaktes. Vooral het Gilde d’Agricole is hier goed vertegenwoordigd door de relatief vruchtbare grond. Verder westelijk, in het kustgebied, is het leven minder stabiel. Vanaf de Oceaan komt geregeld verzuurde of met GIF besmette regen. De Oceaan zelf is gigantisch en er gaan verschillende geruchten over wat er te vinden zou zijn aan de andere kant. Sommigen zeggen dat er een continent ligt waar de oude hoofdstad van de Anciens te vinden moet zijn. Een enkeling houdt zelfs vol dat de Anciens er nog altijd wonen, in macht en heerlijkheid. Door de grote afstand heeft niemand het tot nu toe aangedurfd om de grote zee over te steken.
