De eerste evenementen van Terra X vertelden het verhaal van Nain Doré, een kleine nederzetting temidden een relatief jong Agricoles koninkrijk. Hier ging het om het om de spanningen tussen de Mineurs, die een ondergronds Anciens bouwwerk als mijn hadden opgeëist, de aftakelende Agricoles koning Enumatil, verschillende bendes Cannibales en, uiteindelijk, nieuwe en nog onbekende vijanden.
Dit alles is nu ten einde gekomen. De mijn is ingenomen of verlaten, afhankelijk van aan wie je het vraagt. Het Agricoles koninkrijk is gevallen en over koning Enumatil weet niemand iets. Cannibales, onder leiding van de verschrikkelijke Aggart de Bottenaar, leven zich uit in de resten van de beschaving en de nieuwe vijanden, voor sommigen nu minder onbekend, hebben met giftig Gas en Hoge Magie de laatste overlevenden verdreven.
Er gaat nu een nieuw verhaal verteld worden…
Het volgende hoofdstuk van Terra X zal anders zijn en een eigen verhaal vertellen. Natuurlijk met de bekende elementen van de Vervallen Wereld, maar met ruimte voor vernieuwing. En wie weet, misschien komen oude bekenden nog voorbij, of zijn er nog geheimen die ook later en verder weg ontrafeld kunnen worden?
Er is een voorwerp uit de lucht gestort en op de wereld terecht gekomen in een zee van vlammen en stof. Uit de hemel? Van tussen de sterren? Dat hangt af van aan wie je het zou vragen. Haast iedereen heeft dit zien gebeuren, want voor een drietal dagen is de nacht amper gevallen. En direct al begonnen verschillende verhalen rond te gaan over het verschijnsel: een Emmisaire van de Lichtheer die zou neerkomen, een voorwerp van de Anciens, een boodschap van Gaia of, volgens sommige pragmatische geleerden, gewoon een vallende ster.
Een vallende ster, dacht men eerst. En toen werd het groter, helderder. En uiteindelijk brak het uiteen en kon men nachtenlang zien hoe een regen aan brandende sterren richting de aarde viel. Die theorie kon dus geschrapt worden, net als vele anderen. En natuurlijk kwamen in ruil daarvoor weer net zoveel andere ideeën naar buiten: niet één, maar meerdere Emmisaires! Een opgebroken Anciens stad uit de lucht, of een etterende wond in het lichaam van de godheid die de hemelkoepel vormt.
En waar het precies is neergestort en in hoeveel delen, is lastig te ontwaren. Het is onbewoond gebied, niet goed in kaart gebracht, voor zover kaarten in de Vervallen Wereld betrouwbaar zijn. Noord-oostwaarts, dat was voor de meesten wel duidelijk. Ver van het de westelijke kust van het continent, waarschijnlijk zelfs dusdanig ver dat het voorbij de invloedsfeer van de Gildecultuur zou zijn. Sommige kaarten hebben in deze richting grenzen staan, grenzen van de Nordat Federatie. Maar informatie daarover, net als een veilige route die kant op, is haast net zo zeldzaam als een goede maaltijd.
Volgens velen is dit wel een van de grootste gebeurtenissen sinds Teoc. Alsof het aangewakkerd werd door het vuur uit de sterren, zo ontvlamde de wereld ook.
In veel steden en nederzettingen braken rellen en opstanden uit, gedreven door wanhoop. Op plaatsen van dichte samenleving was het altijd al een zeer dunne lijn tussen onderdrukking en wetteloosheid, en deze gebeurtenis deed op veel plekken die lijn breken.
Ook de Enfant Lumières kwamen in beweging, heilig overtuigd van een teken van de Lichtheer. Legioenen die al jaren op een vaste plaats bleven, verwoven in hun Diocese, trokken er spontaan op uit. En door heel het continent voerden zij hun gevreesde Zuiveringen nog fanatieker uit, en menig nederzetting is al in rook opgegaan. Wanneer je nu een Frater van een Legioen tegen komt, is er weinig ruimte voor dialoog of discussie: zij zijn op kruistocht.
En natuurlijk roeren bendes Cannibales zich op de Woestenij tussen bewoonde gebieden en verschijnen haast dagelijks nieuwe groeperingen wanhopige plunderaars en overlevers. Nederzettingen die niet ten prooi vallen aan een zuivering van de Enfants, verdwijnen plots in een ander vuur: het vuur van wanhoop en waanzin.
Dit alles heeft tot gevolg dat bijna niemand zich nog veilig voelt, ook al lijken de muren van de steden zo hoog en de kleinere dorpen zo hecht. Een ware volksverhuizing is gaande, van vluchtelingen en rovers, van doorgedraaide gelovigen en gelukszoekers, richting de gevallen ster. Of er juist ver er vandaan vluchtend.
.
Er vertrokken al grote religieuze processies en stromen mensen toen het object nog niet ter aarde was gestort. Abbé’s van Gaia en predikers van de Heer van het Licht, samen met hun volgelingen, onderweg naar een geschenk van de goden. Of geleerdes en onderzoekers, bereid om lijf en leden te riskeren voor een grootse ontdekking. En natuurlijk honderden, duizenden gelukszoekers uit alle hoeken.
Zo’n massale beweging van individuen, groepen en gemeenschappen heeft natuurlijk een aanzuigende (of verstotende) werking en de ene groep slaat op de vlucht voor ander, of gaat er juist met kwade plannen achteraan.
Het verhaal speelt zich in deze Vervallen Wereld af; brandend en onzeker.
Het verhaal volgt een groep, de spelers, op reis naar het onbekende. Het enige dat zeker is, is dat er iets uit de hemel is neergekomen, en dat dit ergens ten noord-oosten, in onbekend gebied ter aarde is gekomen.
Een groot deel van het verhaal is dan ook het bepalen, ontdekken en overleven van deze Reis. Waar moeten we langs, wat kunnen we al te weten komen? Wie kunnen wij vertrouwen, waar krijgen wij bevoorrading? En dit alles in een onzekere en vijandige wereld, waar bendes Cannibales en zuiverende Enfant Legioenen niet de enige dreiging zullen zijn.
Want tegelijk met deze groep, gaan honderden ook op Reis. Vluchtend, hoopvol, angstig, wanhopig, nieuwsgierig. Duizend-en-een redenen, maar de Vervallen Wereld geeft niet genoeg ruimte voor iedereen om hun doel te behalen. Niet iedereen zal overleven, of zelfs maar in de buurt komen.
En uiteindelijk kan het er maar één zijn, die als eerste het grote geheim van de val weet te ontdekken. Eén persoon of één groep, dat zal de tijd leren.
Binnen het verhaal van de Reis is er namelijk veel ruimte voor onderlinge strijd en concurrentie, ondanks dat er een gezamenlijke groep gevormd wordt. Er zal samengewerkt moeten worden, maar de wereld is hard en offers zijn makkelijk op te brengen, als je jezelf er mee kan redden.
Nain Doré en het koninkrijk d’Enumatil zijn gevallen, maar zeker niet vergeten. We zullen starten met spelen op een goede dag-afstand van Nain Doré, net buiten de grenzen van het koninkrijk. Hier ontstaat de groep, met personage die allemaal ergens de afgelopen dagen zijn vertrokken uit hun oude verblijfsplaats, vrijwillig of uiteindelijk onvrijwillig.
Hier begint het verhaal voor iedereen; nieuwe én bestaande personages, en hier zal de groep elkaar snel moeten leren kennen. Er is een tijdelijk kampement opgetrokken, maar de omgeving is alles behalve veilig en informatie is schaars. zullen de deelnemers die met een nieuw personage beginnen, natuurlijk snel kennismaken met de eventuele overlevenden uit Nain Doré, deelnemers die hun oude personage willen doorzetten.
Natuurlijk speelt het afronden van een aantal dingen uit de oude verhaallijn ook nog een rol. Wat is er met de koning gebeurd? Wie zijn die figuren in het groen en wat willen ze? We durven al wel te verklappen, dat Aggart en zijn Cannibales ook niet verdwenen zullen zijn!
Maar, nog belangrijker: de eerste stappen zullen gezet moeten worden in de Reis. Welke route zal de groep nemen? Wie neemt de leiding? Hoe gaat er aan voedsel en bevoorrading gekomen worden?
Een eerste stap, maar zeker niet de laatste.
